GÖLGE-Sİ

gölgesi  meneviş
haresi ben
döngüsü daim uykularda
süzülen kuğu
gölgen kadar varsın
varsın çevrilsin
hayat çemberi
değil mi ki
kapandı sır perdesi
yazgı kalemi
kırıldı bir kez
sarıl kendine kendinlesin
aralansın perdeler
bilinsin aşkın gölgesi
doygun kokular sürünsün
sınanmış korkular
kan rüyalar düşsün
can bulan toprağa
durulsun nefesi
ey hayat
gölgedendik
sürgünler süreğinde
sana değdik