Dönüş Yolu

kuşlara özenip ben de

sıcak iklimler düşledim kar altında

güneşin merhametine güvenip

ben de göç ettim bir defasında

giderken nefesimi almayı unuttuğum ömrüm

ömrüm ki dönüş yolunu aramakla geçti

ıslanmak ağaçların yazgısıymış insanların değil

bir ormanın yağmuruna ortak olmak

büyütmüyormuş boyunu insanın

koku sandığımız şey sancısıymış toprağın

sakallarımın beyazıyla uyanıp bir aynada

dedim bulutlar sevmemiştir belki de bizi

zaten ağzımızda terleyen dilimizle

ne zaman bir buluta içimizi dökelim desek

hemen değişiveriyordu mevsimler

sonra tenhada bir avcıya çıktı yolumuz

baktım kuşlar benden hızlıydı

ben de göç ettim bir defasında

ömrüm dönüş yolunu aramakla geçti

beni yanıltmıyorsa hafızam -ki artık emin değilim-

buralarda bir yerlerde bir kuyu olmalıydı

kanlı bir gömlek biraz anne biraz baba

kumların hafızasına kazınmış ihanet hatta

biraz kardeş olmalıydı ve kardeşlerden

kiminin kaderi kiminin kederi olurken

allah’ın merhametinde yer tutacak kadar büyümüş olmalıydı

ah şehirler firarda bütün dallar ablukada

kargışlanmış kuşlar gibi kaldık mı göğün yüzünde

şimdi yorgun kanatlarımızdaki nedamet

son fasıl gibi eşlik ediyor

çarmıha gerilmiş kalp ağrımıza