BİR KELİME VE RUJ

Herkesin kolunda bir akşam
Basma kalıp kadınlar herkesin kolunda
Topuğu çıplak kaldırımlar
Boyu nesli nesneye dönüştürmekte
Görünüyor uzaktan
Dirilerden el eden ölüler
Cafelerden çekilen ağlar
Bilançosunu vebanın
Çekiyor istatistiklere

Elin tehlikesi bu arada
Doluyor hayallerine kadının
Bir kelime kirleniyor rujdan
Seni ''seviyorum''
Bir kelime ve el yarıyor gövdesini ahlakın
Ah aşkım belkinin üstündesin
Varsın elbet şurasını çevirsem dünyanın
Askerim ülkende kaybolsam

Gece aşkın şiddetiyle çarpılır
Çoğalan sersemliktir beynim ve dokunamam
Bu sokağın emanetisin biliyorum
Firari bir yerim var oraya gitmelisin

Şu rüzgardan gebe kalan serinlik aşkına
Kavağı diken gurur hatırına
Baharın tetiğini çektiğimde çoğalan
Gül hatırına git

Ayağımı kovalayacağım birazdan
Gölgemi ruhuma şehadet getirerek
ayrılığı bölen tramvay nasıl-
Düzenini tutuyorsa şehrin
Nasıl gözlerde açıyorsa dükkanlar
Bekliyorsa
İşte böyle bu kent eskitiyor bizi

M.Ö. kalan bir yanım var evet
Ferhad’ın baltasında eskidi yüzüm
Aslı saçı boylarında aktı ağzım evet
İbrahim’i göğsümdeki kızıl gülle kundakladım
Belki değil gözün kayboluyor yatağında gözümün
Körsün dışardan ithal ettim bu akşamı evet
Ama şimdi
Cebimde elin ve eldiven
Yumruğun çapında yaram
Sol göğsümü sen kanattın
Oysa asaletine gövdemin
Yüzünün armasından başka süs takınmadım.