ANKARA'DA PUSLU BİR YALNIZLIK

beni bu sokaklar kaldırımda daha fazla yürütmez
nereye gitsem puslu bir yalnızlık
anlatma mazeretini anlamam Ankara
ben yorgunluklarla ve yokluklarla doluyum bugün
kimin kapısında kar varsa
süpürür yüzüme yüzüme
o yüzden yağma karını, bilmeden kaldırımda kimler var
o yüzden dur artık Ankara kalabalığınla
bende hükümde şimdi puslu yalnızlıklar.

beni bu kalabalık, yalnızlığımda boğar şimdi
kapalı kapılar, soğuk sokaklar
anlama,
anlamayacağın kadar öykü doluyum,
dinleyemeyeceğin kadar türkü
ve okuyamayacağın kadar şiir..
kaç para eder kimbilir?
kimbilir kaç dost eli biriktirir?
sürter yüzüme yüzüme
üşümüş, al olmuş yanağıma.

Ankara'da puslu bir yalnızlık şimdi
kimsenin yüklenemeyeceği kadar ağır
belki de hoşnutsuzluğum sanadır
giderek büyüyen yokluğuna
ve çokluğuna düşlerimde üreyen
üryandır yalnızlık kimse bilmez
Ankara soğuktur bu üryanlıkta
dayanmak, direnmek kar etmez...