ağlasak mı
oturup kucağına
yalnızlığın
gömerek girdaplarına
gözyaşlarımızı
hıçkırıklarına sevdalansak
hüznün
azıklarımızda toprak
tutunsak geceliğine
çıkmazlarına koşsak
şehrin
dizlerimizde kan
aklımızda çuha
yutkunsak mı
dizine yatıp
gecenin
kursağımızda aşk
ardından sarılarak sabaha
avunsak mı şimdi
elinden tutup
son(mu) baharın
çatlamış dudaklarımızla
öpüversek elifini