AĞIT SANCISI

Kendi gövdesinde uğulduyor zaman

zihnim hatırladıkça

cerahat toplayan derin bir yara

bundandır can iğnesi

sol cepte

iki ucu acıyla sivrilmiş

bir kalem

Bekleme

kelamla teyellenmiş yerlerimden

sök beni

kır can iğnesini

ki manası lafzından kopmuş bir fikirse

seni sevmek

geçir ilmeği ruhuma

aksın cerahat kokan gövdemden

günah yazgılı kederler

Korkma

her aşk kendi katlinin vebaliyle doğar

her cinayet özünde bir intihar

diner sızısı telaşlarının

soğudukça

boşlukta hayale sallanan bir çift ayak

soluklanacağın taşlıklara da

gelir akşam

eksilmez

ölüme uzayan gözlerinde

bir ana ağıdının sesi