KATARSİS (öykü)

Düğün telaşı, alışverişi onu hala yormamıştı ki sesindeki heyecanı gizleyemeden; “İşte bu!..”Parmağıyla sayfayı imliyordu. “Tam olarak aradığım, bu. Benim. Ben. Bu dekora bakan beni görür. Bana bakan bu dekoru…”

İçindeki ses; “Bu manzara da aynı ben…” diyordu. “ Bugün rüzgâr da yok”, dedi.

Gözünü dekorasyon dergisinden ayıramayan; duymadı. Kendini bulmuştu. Elinden bırakamıyordu.

Zaten dallar da oynadı. Birkaç sarı yaprak havalandı.

Yorgun ve biraz da kırık; müstakbel eşine baktı.

İkisi de onu yalancı çıkarmıştı.