TÜCCARIN GÜNCESİ

Cahit Koytak’a

1-
Yüzünde inci gibi dişleri
Ağzında kekre bir gülüş
İstiflemiş bütün sokağın zamirini
Çağrılıp da gelmiyen
Dostları var tüccarın
 
Açıyor dükkan kapısını
Bütün gün çarpa çarpa yerlere
Kazancını bir kediye yüklüyor
 
Bir esnaf güleçliğiyle
karşılıyor onu her akşam
çocukları karısı
 
dökülüyor sofraya
dükkanın tozları
kırnap
gümüş
semender

2-
Herşeye bir ad verecek ya yoksul melami tüccar
Malını kayıt altına aldığından beridir uyku girmiyor gözüne
Zinhar unutmuş çocukların yüzünü
Kadınının şirretinden usanmış
Uzun uzun oturuyor
Dükkanın önünde
Dostları arasıra ona
Kutu lokum ve bisküvit getiriyor
 
Bir damla sihirle avutuyor gökteki güneşi