SEN DÖKÜLÜRSÜN

Ne zaman hatıralar çöker başıma

Ne zaman buğulanır gözlerim

Sana seslenirim yüreğimden

Dönersin;

Konuşalım mı derim, evet dersin

Hava güneşli, içimiz aydınlık

Çıkarız el ayak çekilmiş koridora bir daha

O baştan bu başa yürürüz, bu baştan o başa

Kalbim bir daha açılır

Gönlüm bir daha yarılır Mersin kadar, Akdeniz kadar

Dudaklarımdan bir şeyler taşar

Hep sen dökülürsün…