sadabadı gönül

Soğuk Şehrin Esmeri’neŞeb misâli siyâh saçlarında gezinirken,
Zülfünden o ebru-yı  dilfirîbine vardım.
Müjgânına inip de dîdeni seyrederken,
Mâhi olmak çün çeşmindeki deryâya daldım.
Çâh-ı zenahdânında mahpus bir Yûsuf iken,
Hatt-ı ruhsârından tutunup vechine vardım.
Âvâre vü bîçâre, teninde gezinirken,
Şol kalbimin tahtında seni oturur gördüm.