RENK

Kelebeklerin de kendine özgü sesleri olmalıydı

Senin benden gidişin de kendine özgü

Bir merdiven gıcırdamasaydı.

Dört boğaza birden bakan

Bir garip adam gibi

Hiçbir şey düşünmeden

Uğurlamak isterdim seni

Sahi, ayrılık hangi renkti?

Aşkımızın döküntüsü onca şiir olmasa

Bir suhulet hali ile vedalaşabilirdik

Bir kelebek gibi sessiz toplanırdı pılı pırtı

Mavi ve gri karışmaz

Dolayısıyla biz olmazdı okunan şiirler.

Allah biliyor seni çok özledim

Ama Allahın bilmesi

Benim yazmam

Senin okuman

Engelleyemez insan etinden daha sağlam bir vedayı

Sahi, Allah hangi renkti?

Ben de çoğu şair gibi yıllar önce ölmeliydim.

Hayatta kalmak

Atan bir kalbe sahip olmak

Beni canlı yaptı.

Şair olmayı yıllar önce kaçırdım

Teşekkürü bir puanla, servisi bir dakika ile kaçırdım.

Ama Allahtan bir memur olabildim

Devlet kapısı denen yerde.

Kapı demişken,

Yürüdüğümüz yollara anahtarlar dökülürken

Kapıları açmak yerine kilitlemeyi biz tercih ettik.

Ağaçların döküntüsü yaprakları temizlemeyi biz tercih ettik.

Işıklı çarşılar yerine çevirmeye girmiş geceleri biz tercih ettik.

Kelebeklerin sesini duymamayı,

Yine biz tercih ettik.

Sahi, biz hangi renktik?