NİSAN ARİFESİ

Nisanın arifesinde bu insanı kışkırtan

İncelik esintisi geldi,

Âşığın dalgınlıklarıyla geçtiği

Bu ferhat dağı önünde,

Külünk elinde ferhat da...

Yuvarlak masanın uzun zamandır

Uğrağı olmayan bu ben,

O da geldi

Oysa sen orda yoktun

Yahut gelmedin.

Senin gelmeyişinde bir artistlik var

Senin gelmeyişin bir eyvallahsızlık

Senin gelmeyişin yitirmiş olmanla ilgili

Bunu kuşlar anlatmadı.

Bunu karıncalar söylemedi.

Katran karası bu gerçekliğin.

Yanında kaçma hissi hediyeli

Oysa masallar ülkesi hayalin.

Onda kaybolmanın pür neşvesi

Ayrılığı ağzından kusan bu daralmış yürek

Geldi, masaya öyle bir tavırla

Yumruğunu koydu ki, duymadın.

Bamsı bile böylesin görmedi

Yine de sen gelmedin.

Senin gelmeyişin lambaları bilerek kapalı tutmak

Senin gelmeyişin lüks ve konforu kutsamak

Senin gelmeyişin: git başımdan akşam akşam şimdi

Gelseydin bir yudum suydu iftarda ezan ardı

Gelseydin üzüm zamanı bir salkım üzüm dalından

Nisanın arifesinde bu

İçimi gıcıklatan yaşama sevinci

Bahar sarhoşluğuyla geldi

Ferhat külüngü kafasına vuranda

Yüreğimden bir sızıntı gibi

Akandı kan.

Yuvarlak masanın eski müdavimi bu ben,

Artık aşkın kapısını çalmayacağına

İnanan bir ev sahibi gibi

Kalktı yerinden, kararttı tüm odalarını

Çünkü gelmedin

Ve hiç gelmeyecektin.

Gelseydin, yazı tura oyununda

Dik geleceğine inanan çocuksu yanım

Sevincini gizlemeyecekti.