MONA LİSA GÜLÜŞLÜ KOKULAR

çiçeklerden tül kelepçedir yürekte sevda! ...
işte aşk...işte sevgi
ya dilediğince avuçla
ya da...
tokuştur derdini derdimle
çile patikaları uzanır alnımda

her aşk...volkanik bir histir! ...
-taze somun buğusu misali-
bitirildiyse eğer...sessizce savrulmalı külleri
tohumun çatlamak
gülün açmaktır biricik derdi
...
ne ayrık otlarını sevindirmeli
ne de gökleri
bak...!
nasıl da ıslak...denizin kirpikleri

tek yıldızdan oluşmaz yaşam! ...
ya ağaçları yeşile boyamalı...göğü maviye
ya da...kapı gıcırtılarını resmetmeli
kumsala serilmiş yakamoz bakışlı gölgeye
hayatın gözleri parıldasın diye
...
oysa...
hiçbir hayat ödünç değildir! ...
yine de...
mona lisa gülüşlü kokulara...nice hayatlar verilir
en mutlu deli benim şu anda
bilsem de gün gelir
bütün düşler iğdiş edilir

söyle rüzgâra...! saçlarımı yolmasın...!
göğü kaşıma...!
gülüşlerim yalınayak kalmasın
mutluluk ol...!
zindanıma vuran ilk ışık ol...! biraz yağ bana...!
ama...potinlerim ıslanmasın

beni en çok...içli bir ağlayış ıslatır
rüzgârlı bir gülüş...eflâtun bir duruş
hüzünlü bir şarkı...şakağımdan vurmuş
...
ya renkleri yitik bir gök kuşağı
ya bir bebek... parmağı ateşe dokunmuş
ya da...yavru bir kuş...kanatlarını yuvada unutmuş

sımsıcak yürek taşıyan...her mektup ulaşamazsa adresine ölür kahrından
okyanusa döner tek bir damla acı
bitmez tükenmez...durur zaman
...
ve her nefeste...bir yudum daha eskir insan! ...
paspasın altına süpürüldüğünü sanan duygular...nasıl da mutsuz olur
bilmez ki...!
mutluluk...bazen bir ömür
bazen
sadece...ama sadece bir an
....
oysa...
-ölümün gündüzü yoktur-
güneşin serçe parmağına tutunabilmektir...önemli olan-