MEVSİMSİZDİR SEVMEK

Şimdilerde daha az seviyorum seni
Ekinokslar veda ediyor mevsimlere,
Böyle olunca;
Kısalıyor seni gördüğüm rüyalar.
Ben hep seni tutuyorum,
Sense başka elleri…
Yalnızca yalnızlık imtihan etmedi beni,
Kaç acının süzgecinden geçirdim yüreğimi,
Bir bilsen,
Kaç rüzgâr kırdı dalımı, kaç yabancı döktü çiçeğimi
Utanırdın…
Onca otobüs durağının beklediği otobüsten,
Daha çok bekledim seni.
Metanetim olmadı inan,
Sadece el salladım yağmur yüklü gözlerin ardından.
Buğulu otobüs camlarından öteye geçmedi,
Özlem sözcüklerim
Kapalı cezaevinin demirlerinde ya da,
İki ülke arasındaki dikenli tellerde takılı kaldı kimi zaman…
Ara sıra firarlar verdim,
Mülteci geçişlerim oldu sınırların ötesine.
Her adımda ayrı ayrı eritti müphem bekleyiş bedenimi,
Yarım vücut, yarım yürekli bıraktı
Firarlarımın ertesi,
Bu yüzden;
Şimdilerde daha az seviyorum seni…