MED-CEZİR

Bir ondasın bir bunda,
Beyninde binlerce sarkaç sallanmakta.

Bîkarar haller üzerine hep yaşadığın
Bazı şöyle, bazı böyle…

İçinde ukteler geçmişten,
 Raptedilip de küçük notlar halinde sanki.
Kimsenin görmediği ama
senin gözünün önünde bir yerlerde hep…

Çalınca bir çan Samatya’dan
Demiyor ki yüreğin;
“Geldi hazan”
O ukteye doğru akıveriyor zaman,
Sanki sen onyedi de
Ve sanki sadece mevsim sonbahar…

Gitmeler ve gelmeler…
 Yürekle beyin arasında med-cezir.
Bir çan çalar Samatya’dan
gidersin yine demeden hazan
Ve bir ışık yanar Kızkulesi’nden
gelirsin yeniden
çünkü burasıdır sılan…