GÜZ KUŞAĞI

Kıymıklar batar denizin kıyısına

Büyük bir desen çizer ellerime

Kırılan kiremitler.

Bir kalıptır günlerim kurtulamaz,

Mevsimin süzgecinden.

Tartılamayandır göğün yüzü

Biterken yeşiller, sıyrılırken güzellikler…

Sönük duvarların lekeleri

Tek tek yapıştıkça ellerime

Yağmurun yırtık kokusu siner

Sıralanan çivilerin titrekliğine.

Mevsimin ardında koşturmayan ben,

Çeşmelerinden gürül gürül akan yapraklarım

Yakınına uğrayamaz artık tuz kokularının…

Soğuk bir beton dokunur gülüşlere,

Yakarım ardımda kaldıysa taş ve köpük

Beyaz kelimelerle giden evlerde…

Suda aksini izlerim devrilen günlerin

Sarı dallar vurur saç diplerime.

Bir su üzerime çağıldar kuru ve çiğ

Kesilir gövdesi boydan boya güneşin…