Menu
GÜLPEMBE
Şiir • GÜLPEMBE

GÜLPEMBE

Bütün aramalar sende başladı
Su kıyısı, gök kurşuni mevsim kış
Şehirde sessizlik, zamanda akış

Bütün aramalar sende başladı

Önce
Cevapsız sorular bıraktılar ellerime
Sonra
Hüzün iklimlere mührünü vurdu
Yorgun savaşçılar
Sılayı gözler gibi
Yalnızlık tahtını
Ömrüme kurdu

Sayfalar bir bir dağıldı
Turkuaz kubbelerde telaş
Asker saldı dört yana
Korku hükümdarları
Susmalar ikiyüzlü
Yalan gözlerdeki yaş

Rüyam eskimez yazılara emanet
Bir masal kitabının tozlu yapraklarında
Çalıntı gülüşlerin
Yokluğa boya çaldı

Yalnız kulaklarımda hazin
Bir nağme kaldı

“Şimdi uzaklardasın gönül hicranla doldu
Hiç ayrılamam derken kavuşmak hayal oldu”

***
Bütün aramalar sende başladı
Su kıyısı, gök kurşuni mevsim kış
Şehirde sessizlik, zamanda akış

Bütün aramalar sende başladı

Aşkın doğusunda karanlık
Var gülpembe
Işıltın batıda kaybolmakta

Seni her kaybedişimde
Ve yeniden
En baştan her buluşumda
Aklıma suskunluğum geliyor
İçinde korkunç öyküler
Biriken zindanlardan
Bir feryat yükseliyor

Tutacak kadar yakın ellerin
Ama avuçlarımda hüzzamın burukluğu kalıyor

Gülpembe
Gittin geride öksüz bir yankı kaldı
Konuşmadım kimseyle
Bir daha ağlamadım
Sensiz dudaklarımda yalnız
Bir şarkı kaldı

“Elbet bir gün buluşacağız
Bu böyle yarım kalmayacak”