GİZEM

Yalnızlığın soğuk sesi yankılanıyor kulaklarımda

Zevkine varıyorum kimsesizliğin

Uzaktan bir el nûra çağırıyor beni, sessizce

Şavkına varıyorum şulesizliğin.

Elest bezminde sıdk ile Aşk’a “belâ” deyince

Keyfine varıyorum ebedî hicretin

Bende iki olunca bendeki ben’im

Hayfına varıyorum sahte vuslatın.