...BEN ELFİDA

​... ben elfida

mor bir kelebeğin kanadından düşmüşüm dünyanıza

bir kar tanesi saklıyorum

avuçlarımın içinde

eriyişine

şahit oluyormusunuz?

...ben elfida

toprağa kibir tohumları serpen

cüsselerinizin

filizlenmesine şahit oluyorum karşımda.

hangi asırdan düştünüz ömrüme

bilmiyorum.!

sükuta bürünüyorum.!

...ben elfida

şehirler kuruyorum kendime

küçük dünyamda,

tüm evlerine çağınızdan iz taşımayan insanları yerleştiriyorum.!

dalından kopardığınız tüm yaprakları kucaklıyorum.!

...ben elfida

ciltli kitaplarla dolu

kimselerin uğramadığı bir kütüphanenin

tozlu rafları arasından,

sağdan 40.kitabın 570. sayfasının ilk kelimesinden

düşüyorum bu hikayeye.!

...ben elfida

dalımdan koparken rengimi

sarıya boyayanlara selam olsun.!

ardımda bıraktığım bütün hatıralara

yıllarımı sığdırıyorum.

kelimelerim solgun.

...ben elfida,

kozasından çıkmaya çalışırken tırtıl,

kanatlarına tükenmiş kelimelerimi fısıldıyorum.

sessizlik hükmederken ömrüme,

açlıktan ölen çocukların travmalarımı izleyişine şahit oluyorum.!

...ben elfida

öldürmelere doyamayan insanların

kovalamacasına,

kaçacak fare deliği

bulamayan insanların

feryadına şahit oluyorum.

sınırlar,

çizilen sınırlar hükmediyor sinsi

çağımıza.!

...ben elfida

ne vakit bir tiksinme kaplasa beni,

bir mezar kazıyorum kendime

etrafımdaki kalabalıkların tükenmiş ömrüme toprak attıklarını görüyorum.

çiçeklerimi suluyorlar.!

...ben elfida

iki kurbanlığın oğluna biat ediyorum,

semavî ve firavunî denklemlerin

arasından çözülmeyi bekleyen çağınızdan

kendi mağarama çekiliyorum.!

...ben elfida

malabadi köprüsünden yükselen çığlıklara,

saraybosna'yı katleden haçlılara,

gazze'nin intikam çığlıklarına şahit oluyorum.

moğolların istilasının tekrar dirilişine

gözlerimi kapıyorum.

...ben elfida

kelimelerimizin çalındığı,

ruhlarımızın kökümüzden söküp alındığı,

vandalizmin tam ortasından geçiyorum.

her yanım ayrı bir travma.!

ve

çölleşen zihinlerininizin beni anlamasını beklemiyorum.

...ben elfida