Menu
BEDEL
Şiir • BEDEL

BEDEL

Kırgınım ve dahi,

Küskünüm dünyaya,

Ağırlaştı yüküm bir vakit daha.

Taştım kaldırımlardan,

Sığamadım bir türlü,

Sığınamadım.

Düştüm gayrı şehrin yakasından.

Düşündüm;

Bu yıkık dökülmüşlüğün,

Kendisi bir bedel olmalıydı.

Susmak bin derde deva sunmalıydı.

Oysa sürdükçe suskunluğum,

Üstüme geldi kalabalıklar.

Bakmasına imtina ettiğim yıldızlarım söndü.

Tüttürdü mevcudiyeti zaman.

Savurdu yedi iklime küllerini.

Büktü ol hakikat belimi,

Doğrulmanın bir yolunu bulamadım.

Uzakta olan unutulmuş olandı,

Beni kaygılandıran.

Bunu kendimden dahi gizledim.

Adına ne denildi öğrenmek istemedim,

Bu garip yanılsamanın, sonra.