BAHAR EŞİĞİ

Yapraklar hüzünle selamlar toprağı
Bir kuşun sonbahara is-yanidir bu

Sesime değerken bir k-adının saçları
Her şey Ölmeye başlar d-ağlar, dallar dullar

Aylardan kasımdır, umarsız oğlum
Yol kenarı kesik çizgiler geçer g-özümden

İki k-adın fısıldaşır akşamüstüdür
Dört mevsim ve bir ben kaldık üşüyen

Ahdimdi her üryan fikirde metanet
Kırılırken sızımın f-ay hatları

Bir çocuk ağlar iki ülke sıfırında
Yaşama meftun türküler eşiğinde