DİLİM DİLİM ADIN DİLİMDE

Özlediğin...

Özlediğin benliğinde iz bırakırken, sende yeniden var olmalı..

Bende var olan boşluğun hangi tanımı sensin soruyorum şimdi kendime... Her yeni gün sözcükler asılı kalıyor ortada öylece.
Dudağımda suskunluğun baş harfleri.. Seni düşlüyorum, düşüncelerimin kayıp yollarında. Odada soğuk bir esinti ürpertiyor ruhumu aldırmıyorum. Parçalanıyor bir şeyler boğazımda. Alıştıgım bu durum artık aşılamaz çıkmazlara doğru gidiyor. Dilim dilim adın hep dilimde. Söyledikçe kendime sen gerçeğini, sensizlikten korkuyorum. Telefona gidiyor elim. Zaman çok geç ama, sana erken saatlerde de geldim ben. Sense hep geç kaldın. Her zaman yanındayım derdin. Oysa bu cümlenin en büyük yalnızlıkları işaret ettiği dakikalarda, arayışlarımdaki son sinyal sesi olarak kaldın.

Sesini duymalıydım ve ulaşmalıydım sana... Böylesine bir derinlikte yarım kalmamalıydım.. Son kez şansımı deneyecektim. Tuşlarda gezinen parmaklarım sanki damarlarımdaydı ve çektigimde canım acıyordu. Eskidikçe tazelenen bir acıydı bu. Yazmak icin oturuyordum gecenin ikisinde. Yokluğunun içime geçtigi gerçeği değiştirmiyordu. Bekliyordum.Zamana inat bekliyordum seni.. Gecenin güne kavuşması gibi heyecanla, umutla bekliyordum. Ve.. Sen gelmiyordun..Ne yakındık, ne de uzak.. Tanıdık bir arkadaştı sensizliğim. Bense bir dakika, bir dakika daha derken.. Şehrin son ışıkları sönüyordu.. Tıpkı yorgun bedenimde iki büklüm bu yüreğin kırıldığı hayal yüklü aşk kırıntıları arasında bir yeni özlemi noktalar gibi. Simsiyah gece, aydınlık sabahına kavuşurken bu ayrılıgın bezginliği çöküyordu ruhuma.. Gölgesi bile yetiyor sensizliğin..

Artık daha fazla arayamazdım.. Hiçe döndüğüm içli akşamlarım vardı artık.. !Bekleyemezdim ve daha fazla dayanamazdım da.. Sabahın en erken yolcusu oldugunu bildiği halde birileri uyumuyordu..

Kelepçeliydi sürgün verdiği kentin dışındaki sevdasına. Belkide bir kaçıştı kendine yaptığı. Döküyordu beyaz satırlara yalnızlıklarını.. Beyaz cam da canlanıyordu suskunlugun son sesi
...
Biraz durgun.. Kayboluyordu yeni güne açılan kapıda,
Yüreğinin emanet bekçisi...