YAZILAMAYAN

Şair Yemini ya da Şaklabanlık

Doymak bilmez küresel zorbalar ve hainler, onların küstah ve yılışık görgüsüz köleleri, aşağılık kompleksi ve şartlandırılmış çaresizlikle kendi insanı sevmeyen, küçümseyen devşirilmiş taşralılar, yeryüzünde bin bir türlü zulme ve ölüme sebep olurken; borsaları, bankaları, yayınları ile yalanı ve arsızlığı eviçlerimize kadar sinsice sokarken; kanın ve zulmün korkunç seslerinden besteledikleri yaylımateş senfonilerini kardeşlerimizin ruhlarına yöneltirken, bunlara "insanca ve sanatkarca" karşı durmuyorsak kokladığımız çiçek zakkum olsun, yüzümüze değen yaprak kırbaç olsun. Hiç olmazsa hak divanında yüzümüz olsun.

*

Şiir de şair de edebiyat da, dayatmanın, jakobenizmin, darbelerin, ihanetlerin, sömürgecilerin, zalimlerin, efendilerin avuçlarından dökülen kadar özgürlükten anlayanların karşısında; bireysel ve toplumsal özgürlüğün ve iradenin, milletinin merhametinin ve ahlakının ve hatta isyanının yanında değilse, sahtekardır, şaklabandır, köledir.

Kutsanılan yanılsamalar

Hain kurgulara, zaman süvarilerinin yolculuğuyla direnen edebiyatımız olacak, kalbimiz, arsız haberlerin kara sularına çakılıp kalmayacak; ırmaklarımız yatak değiştirecek. Yeter ki, kutsadığımız yanılsamaların bozkırını görelim.

Şiir/Şuur

“Mü’mine de iman ne güzel uymuş/Ali’ye de Selman ne güzel uymuş” demişti KulHüseyin, ihtimal bugün şiir yazsaydı şöyle devam ederdi: 

ey şairler akıl fikir eyleyin 
şiire de şuur ne güzel uymuş

Hatırlanan

"İnsanca ve artistçe" demişti Zarifoğlu. İnsanca olan, daima saflığa, merhamete, aşka, masumluğa ve mahzunluğa açılmaktır. Zarifoğlu, Afganistan ve Filistin direnişlerini kendi haritasının merkezine yerleştirirken, umudunu, direncini ve masumluğunu çocukların gülüşlerinden alırken hep insancadır. Artistçe olan, mekanın insanın ve zamanın muğlak dili olan imgeler ormanına dalmak; düşsel gerçekliği ve dilini milletinin diline değdirerek tatmaktır. Artistçe olan, insanca olanın formudur.

“Rasim, bir rüya gördüm, Necip Fazıl bana yirmi beş yıl sonra burada buluşacağız dedi.” Cahit yanlış duymuştur rüyasındaki zamanı, Rasim Özdenören’in anlattığına göre yirmi beş yıl sonra değil, yaklaşık yirmi beş gün sonra vefat eder şair: 7 Haziran 1987 

Kötülük

"Dede bunlar kim?" "Bunlar 'diri' olan hiç bir şeyi sevmeyenlerdir evladım; garplılar bunlara 'nekrofilik' derler, eslaf ise 'duhul-ı naaş'derdi, ki bunlara, 'Allah kalplerindeki karanlığı kaldırsın' deyi dua etmek münasiptir" "Dede kötülük nedir?" "Kötülük, kendini sevmeyenin ötekinden intikamıdır evladım"

Görgüsüz Modernizm

Görgüsüz modernliğin eğitim enstrümanları, gerçekliği olmayan “kitap okuyun çocuklar” safderunluğunu dillendirmek yerine, kitabı birlikte okusalardı ve birlikte türkü söyleselerdi ihtimal şimdi daha ince, daha yürekli, daha merhametli evlatlarımız olurdu.

*

Necatigil'in şöyle bir dizesi vardı: "Yazmaya Orhan Kemal olmalı". Aklıma şöyle geldi benim de "dayatmacı görgüsüz modernistleri ve kendi milletine hain devşirilmiş taşralıları yazmaya Cemil Meriç olmalı"

"Görgüsüz modernizm" nitelememi yanlış anlamışsınız efendim. Modernizme görgüsüz demedim (ki desem de olur) bize dayatılanın görgüsüz olduğunu söyledim. Evet, inkırazın "aşiyan"ına kilitlenmek görgüsüzlüktü. "Mukavemet" fikrini gerilik saymak görgüsüzlüktü. Bütün edebi okul müfredatını "Anlatamıyorum"a, "Otuzbeş Yaş"a bağlamak görgüsüzlüktü. Çoğu modern dünya maskeli asimilasyon yayınlarını okumayı yüceltmek görgüsüzlüktü. Sahte bir ulusal tanrılaştırma görgüsüzlüktü.

Olanbiten

Son yıllarda, aylarda Amerika'da Avrupa'da hiç bir ölçüye sığmaz olarak görülenlerin aslı şudur: Görgüsüz modernizmin ve onun devşirdiği sözüm ona yerlilerin, sadece sanayi mamülleri distribütörleri olmadı tabi, siyasette, edebiyatta, ilahiyatta, sosyolojide distribütöryal koloniler oluştu. Bu koloniler ortaya çıktıkça ve paçozlaştıkça distrübitöryal yapının sahipleri görünmeye başladı. Hepsi bu.

*

Haçlı ittifakını başlatmışlar... Sen kendine şunu sor: Hakk ittifakı nasıl kurulacak

* İtibar dergisi S.73 Ekim 2017